Potrzeba bezpieczeństwa w przekazach reklamowych

Kolejną potrzebą występującą w przekazach reklamowych jest potrzeba bezpieczeństwa - w omówieniu traktowana zbiorczo (23). Ilość apeli świadczyłaby o pewnej jej uniwersalności (ważny składnik osobowości) oraz wynikającego z analizy rzeczywistości obecnego stanu ogólnego bezpieczeństwa. Częstym jej przejawem w analizowanych apelach jest odwołanie się do lęku, jako głównego jej składnika, a wyrażającego się w uzupełnianiu przekazu wizualnego w różnego rodzaju wykresy (Orbit) lub plansze z przedstawieniami zagrożeń zdrowia (plansze w reklamie Nervendrageesratiofarm). Te reklamy posiadają przekaz jasny i czytelny w swej wymowie poprzez dołączenie do prezentowanych treści bardziej przekonywających elementów w postaci wymienionych wykresów i haseł.

         Ale np. reklamy past do zębów wykorzystują w swych apelach do potrzeby bezpieczeństwa, poza czytelnym ukazaniem zalet higieny, także podświadomy - symboliczny - materiał, bo oto dzięki tym zabiegom uniknąć możemy dentysty.

         W tej grupie również mamy sporą ilość sytuacji zaczerpniętych z życia (zabiegi pielęgnacyjne rodziców, aktorzy wcielają się w postacie ludzi przeciętnych dodając tym samym większej wiarygodności przekazom, sytuacje dają możliwość stosowania ich w realnym życiu, lub jak w reklamie Mc Donald's wykorzystuje się rolę przewodnika - opiekuna (opiekunka idąca z dziewczynkami na tle nowoczesnego, nieprzyjaznego miasta) mogącego zapewnić bezpieczeństwo przywołuje na myśl rolę autorytetu potrzebnego w sytuacjach niepewnych. LOT zaś bohaterem swojej reklamy uczynił człowieka sukcesu otoczonego przyjaźnie nastawionymi ludźmi oraz małą bezradną dziewczynkę udającą się w podróż pokazując tym samym, że bez względu na pozycję są w stanie zagwarantować im bezpieczeństwo (zresztą wykorzystanie w reklamie postaci dziecka zawsze jest skutecznym elementem przekazu). Odnosić się to może do stereotypu artysty, jakim jest bohater, jako osoby nieco infantylnej, nie radzącej sobie często z rzeczywistością. Inaczej sprawę potraktowała Warta przedstawiając na początku montaż kilku scen mających wzbudzić poczucie lęku bardzo silnie oddziałującymi na wyobraźnię, a potem dopiero dopełniła obraz z pozytywnie kojarzącymi się krajobrazami.

         Jeszcze inaczej podeszli do sprawy twórcy reklamy Tic-Tac, Supradyn i Clearasil. W pierwszej widzimy aktorkę, a więc osobę publiczną darzoną szacunkiem i estymą, ale uwiarygodniono ją właśnie tym, że obawia się o świeżość swego oddechu (a więc jest kimś z nas mimo swej pozycji) i właśnie dzięki temu można jej zaufać. Podobnie Supradyn - dziennikarze, a więc ludzie z wyższej warstwy społecznej korzystają z odżywki. Natomiast bohaterką reklamy Clearasil jest młoda dziewczyna walcząca z pryszczami, która potem wzbudza zainteresowanie płci przeciwnej. Przekaz uzupełniono elementami edukacyjnymi (animacja pokazująca zasadę działania toniku) choć wcześniej nauczyciel pokazany jest jako ktoś obcy - groteskowy (w ciemnej, budzącej lęk scenerii), nie ze świata bohaterki. Położenie nacisku na urodę dającą pozycję w środowisku, a wraz z tym poczucie bezpieczeństwa (uświadomienie widzowi roli toniku przez bohaterkę “jedną z wielu” - każdy powinien skorzystać).